کاندیدها و نمایندگان محترم  همیشه در گفتار و رفتار خود باید دقت کنند چون مردم به کوچک ترین نکات توجه  و با کنجکاوی تمام، مسائل را رصد می نمایند به ویژه گفتار و رفتار افرادی را که قبلا و فعلا نماینده بوده و می باشند.

از مهمترین مسائل که مردم به آن بیشتر توجه می کنند وعده ها، تحصیلات ، سوابق مدیریتی و ... از طرف کاندیدها و نمایندگان که در روزمه تبلیغاتی می باشد.

نباید خدای نکرده حرف یا حدیثی گفته شود که بعدا خلاف آن برای مردم ثابت شود، شرط اول هر کاری خصوصا قبول مسئولیت همچون نماینده مردم در مجلس شورای اسلامی صداقت می باشد.

نفوذ شخصیت و تاثیر کلام هر انسانی بسته به صداقت او است بخصوص افرادی که مسئولیت های در جامعه دارند اگر مردم به این باور برسند که کسی دروغ می گوید، دیگر نفوذ و تاثیری برای او نخواهد بود و قدرتش تبدیل به ضعف خواهد شد. دروغگو قابل اطمینان نیست و مردم به او اعتماد نمی کنند از این رو نزد مردم ارزش ندارد .ارزش انسانی در جامعه بشری به اطمینان و اعتماد مردم به اوست آنگاه که شخصی وجهه و آبروی خاصی دارد ارزشمند است و از بین رفتن اعتبار و آبرو نابود کننده ارزش اجتماعی اوست و دروغگویی رفتار ناشایستی به شمار می رود که اعتبار انسان را از بین می برد .چون اگر صداقت در جامعه نباشد هیچ موقع جامعه پیشرفت و مشکلاتش حل نمی شود.

یکی دیگر از زیان های اجتماعی دروغ آن است که دروغ گو مورد سوء ظن و بدبینی مردم قرار می گیرد، بلکه گاه کارش از این هم بالاتر می رود و بر اثر دروغ مورد تنفر قرار خواهد گرفت. هر کس به حسب طبع، خوش دارد که مردم او را شایسته برای نهفتن اسرار خویش بدانند. دروغ گو که دروغ می گوید پس از کشف دروغ ممکن است که به خاطر کسی بخلد که او را شایسته برای راست شنیدن ندانسته و این سخن حق را از او پنهان کرده و در نتیجه به دروغ گو بدبین می شود و از او تنفری در دل احساس خواهد کرد. همان طوری که با صفا با مردم رفتار کردن جلب محبت می کند،با مردم بی صفایی کردن نیز جلب سوء ظن و بدبینی و تنفر می کند. دروغ گو بهترین مصداق برای بی صفایی است. مردم صفا داشتن و راز نهان نکردن را نشانه صمیمیت می دانند و به چنین کسی علاقمند می شوند، ولی بی صفایی و سر نهان کردن را نشانه بی صمیمیتی می دانند. مردم با صفا را یگانه و یک رنگ می دانند و بی صفا را متقلب و دو رنگ، فرد کامل بی صفایی و دو رنگی دروغ گوست. دروغ گو بر خلافت فطرت مردم قدم بر می دارد در نتیجه منفور می شود، زیرا مردم به حسب طبع حس کنجکاوری دارند باید سعی شود این بدبینی بوجود نیاید علت اصلی این مسئله بخاطر این است که دروغ نشانه ضعف آدمی است و تنها شخصیت های کوچک، زبون و ترسو دروغ می گویند.انسان های شجاع، بزرگ و خودساخته هرگز زبان به دروغ نمی گشایند.

زبانی که با راستی یار نیست به گیتی کس او را خریدار نیست

چو خواهی که بخت از تو گیرد فروغ زبان را مگردان به گرد دروغ

پیامبر اکرم(ص) فرمودند: ایاکم و الکذب، فان الکذب یهدی الی الفجور، و الفجور یهدی الی النار؛ (جامع السعادات) از دروغ بپرهیزید، زیرا دروغ به گناهکاری می‏ انجامد و گناهکاری به آتش

امیر مومنان علی (ع) می فرماید :«الکذاب و المیت سواء فان فضیله الحی علی المیت الثقه به فاذا لم یوثق بکلامه بطلت حیاته . دروغگو و مرده یکسان هستند زیرا همانا برتری زنده بر مرده در اطمینان {مردم} به اوست پس وقتی مردم به سخن دروغگو اعتماد نکنند زنده بودنش باطل است

حال افراد بخصوص نمایندگان باید خود آگاه باشند که چه چیزهای را می گویند اگر خدای نکرده دروغ هم گفته باشند باید در پیشگاه خداوند توبه و از مردم عذرخواهی نمایند، مردم نیز باید در انتخاب افرادی که می خواهند مسئولیت های را به او بدهند سعی کنند افراد صادق و کسانی که با صداقت کامل با مردم برخورد نموده اند انتخاب نمایند تا جامعه ای سالم داشته باشیم