- ارسال کننده: ناصر سرچمی تاریخ: ۹۴/۱۰/۰۲

به بهانه تعویق حقوق اذرماه

فعالیت حزبی ؛ حلقه ی مفقوده ی مطالبات معلمان

مشکلات و نابه سامانی وضعیت آموزش و پرورش مساله ایی است که در چند دهه ی اخیر همیشه با آن مواجه بوده ایم و دل آزردگی معلمان از وضعیت معیشت، تبعیض های شغلی و... دردی است که مدت مدیدی است که بی پاسخ مانده و اعتراضات صنفی معلمان هم راه به جایی نبرده است.
شاید یکی از عمده دلایل بی نتیجه ماندن فعالیت های صنفی معلمین در سال های اخیر ، عدم بینش سیاسی صحیح، محافظه کاری و ایده آل بینی بسیاری از معلمین است ؛معلمینی که هنوز نفهمیدند مناسبت های سیاسی تعیین کننده ی اصلی در کشور هستند و فعالیت های صنفی و مدنی چندان جایگاه تعیین کننده ای ندارد.


آیا معلمین عزیز تا به حال از خود پرسیده اند که چرا با وجود اینکه تعداد قابل توجهی از نمایندگان مجلس از بدنه ی آموزش و پرورش هستند و بسیاری از نمایندگان با رای معلمین و حمایت های کانون های صنفی معلمین به مجلس راه یافته اند اما دغدغه ی هر چیزی را در آنها می بینیم جز دغدغه ی وضعیت معیشتی و منزلتی معلمان ؟!


جواب ساده است ؛ اکثر فرهنگیان حاضر در مجلس و هییت دولت در چهارچوب احزاب سیاسی به جایگاه فعلی خود دست یافته اند و خود را وام دار حزب و جناح سیاسی خاص می بینند  ، لذا سعی می کنند و قبل از هرچیز درجهت حفظ منافع حزب خود تلاش کنند .

از سوی دیگر به دلیل عدم بینش سیاسی قوی در معلمین این قشر پرشمار که به راحتی حتی می توانند سرنوشت انتخابات ریاست جمهوری را تغییر دهند چه رسد به نمایندگان مجلس ؛ هیچ گاه دغدغه ها و مطالبات صنفی خود را در دادن رای به کاندیدایی خاص مورد توجه قرار نداده اند و درگیر رقابت های قبیله ای و پوپولیستی شده یا در بهترین حالت نگاه های حزبی به کاندیداهای پیش رو داشته اند.
در نتیجه ، نباید توقعی هم از نمایندگان انتخاب شده برای پیگیری جدی مطالبات فرهنگیان داشت، لذا مطالبه ای قبل از انتخابات از آنها نبوده که بعد از رای آوری توقع داشته باشیم به آنها پاسخ دهند.
عدم کنش صحیح و تاثیرپذیری فرهنگیان در فضای سیاسی کشور که بر روی بسیاری از حوزه های آموزش و فرهنگ و...تاثیر بی بدیل دارد می تواند یکی از مهمترین دلایل عدم به ثمر نشستن مطالبات فرهنگیان کشور در چند دهه ی اخیر بوده باشد .

1
1