برای مدعیان اصلاح طلب و در حاشیه برای اصولگرایان
مدعیان اصلاح طلبی، موضع گیری صریحی داشته باشند و اغواگری نکنند
وضعیت فعلی و حضور دولت اصلاح طلب دکتر روحانی در مسند کار، باعث شده که عده ای از نامزدهای انتخاباتی شهرستان میانه مدعی اصلاحات باشند. دلایل مختلفی از جمله اخذ سهل مجوز حضور در عرصه انتخابات و نیز مهیا بودن شرایط یارگیری از اشخاص و افکاری که نسبت به مسئله فسادهای مالی اخیر در دولت دکتر احمدی نژاد و برخی از سیاستهای ایشان معترض هستند و امثالهم، در این نحوه ابراز و اظهار حزبی نامزدها قابل تشخیص و ردگیری است.
متن زیر با طرح برخی از موارد، از طیف مذکور (مدعی اصلاح طلبی) و نیز اصولگرایان درخواست می کند و انتظار دارد که با صراحت و شفافیت در عرصه تبلیغات حاضر شوند و صرفا شخص خود را نبینند و در واقع نمایندگی مردم را داشته باشند.
اصلاحات دکتر خاتمی به اعتباری در برابر سمت گیری های مرسوم به سازندگی مطرح شد. بسیاری از اتلاف منابع و اسراف ها و کارهای نسنجیده دوره سازندگی زمینه ساز موفقیت دکتر خاتمی در سال 76 شد. با وجودی که در دوره خاتمی اقدامات مثبتی صورت گرفت اما گامهای عرصه های مختلف اقتصاد، سیاست، اجتماع و فرهنگ چندان همگون نبود. یکی از دلایل این ناهمگونی، کج فهمی از مضمون و ماهیت اصلاحات بود بعلاوه موانع دیگر. یادمان نرفته که دکتر احمدی نژاد با شعار عدالت پیروز انتخابات شد. بعبارتی در نیمه اول دهه 1380 شرایط به نحوی رقم خورد که اقدامات دولت دکتر خاتمی به لحاظ عدالت جای بحث داشت. البته این عدالت در حوزه اندیشه و مطبوعات تا حد زیادی تامین بود ولی در زمینه اقتصادی چنین نبود و از نظر مردم باید بهتر از وضعیت آن روز می بود. لذا شعار عدالت از سوی رقیب (احمدی نژاد) مطرح گردید. در دوران دکتر احمدی نژاد از عدالت بد دفاع شد و سیاستگذاری دولت ایشان زمینه ساز مسائل ناخوشایندی بود که فشار را بر مردم افزونتر کرد. دفاع بد دکتر احمدی نژاد از عدالت، با مسکوت گذاشتن بحث عدالت در دوره فعلی تداوم یافت. در دروه فعلی نگرش ها و برنامه های کوتاه مدت، عملا زمینه ساز حمایت از مولدها نبود. برنامه های شش ماهه گاها حتی زمینه دور زدن مجلس را هم مهیا دید.
خواسته مردم این است که مبحثی از عدالت و زمینه های رسیدن به آن در ساحت حیات اجتماعی از سوی نامزدها باز شود. عدالتی که یکی از اصول دین است و طبق کتاب قرآن، آنچه عدالت است دین است و نه برعکس.
شهروندان خواهان این نیستند که هر کسی در هر دوره ای با پنهان کاری لباس جدیدی بر تن کند و یک روز مدعی اصلاحات و روز دیگر مدعی اصولگرایی شود. اصلاح طلبی و اصول گرایی فروع مسئله هستند آن هم در زمان قوت گرفتن احزاب. این دوستان مدعی اصلاحات، چرا در شرایط فعلی زبان به نقد از دوران اصولگرایی احمدی نژاد می کنند (با وجودی که برخی از سیاستهای آن دوره همچنان ادامه دارد) ولی در زمان حضور احمدی نژاد بر مسند قدرت، سکوت اختیار کرده بودند؟ اگر واقعا اینها زبانشان را از مردم دارند، در آن دوران که شرایط مردم بد بود چرا به خاطر حضور احمدی نژاد در رأس دولت سکوت اختیار کرده بودند؟ اگر تکه نوشته ای از آن دوران دارند در مقام دفاع از مردم ارائه دهند. مگر قرآن امر به معروف و نهی از منکر نمی کند؟ مگر اینگونه نیست که به خاطر اجتماعی بودن آموزه های اسلام، تا امر به معروف و نهی از منکر (که مسئله ای اجتماعی است نه فردی) نباشد نماز و حج و زکات و خمس و ... برپا نمی شود. کی اینها صاحب قدرت را امر به معروف و نهی از منکر کرده اند؟ مورد اخیر را به این خاطر متذکر شدم که نگویند در مقام نمایندگی ملت نبودیم لذا سند و نوشته ای تمی توانیم ارائه دهیم. قرآن امر به معروف و نهی از منکر کردن را به نماینده نسپرده، بلکه این فریضه جزء وظایف تک تک آحاد جامعه است مخصوصا کسانی که مدعی دانش هستند(که الحمدلله نامزدهای ما مدعی دانشند).
