فرهنگ انتقاد سازنده و واژه تخریب...
به نام خدا
مسئولین کشوری ، نمایندگان و مدیران شهری بر طبق قانون وظایفی دارند که باید به نحو احسن انجام دهند و مردم بهترین قاضی بر عملکرد مسئولین می باشد و وقتی مسئولی به وظایف خود درست عمل کند شایسته تقدیر از جانب مردم است ولی اگر کم کاری از طرف مسئولین در حیطه وظایف خود صورت گیرد وظیفه مردم بر این است از عملکرد آقایان بدرستی انتقاد و توضیح بخواهند و این حق یک شهروند است.
حال برای رشد، پیشرفت و پویایی جامعه و شهر خودمان باید همه افراد انتقادهای سازنده در جهت پیشرفت داشته باشند و ازکنار هیچ مسائل،حتی مسائل کوچک به راحتی عبور نکنیم به شرطی که مسئولان ما هم نقدپذیر باشند و بستر آن را فراهم کنند تا همشهریان نقدهای سالم داشته باشند و در جهت بهبود کاستی ها اقداماتی انجام دهند.و مشکلات فراوان شهرمان در حوزه هایی مثل اشتغال،شهرسازی،راه های ارتباطی،سطح دانشگاهی و درمان را باید آنقدر بگوییم تا به گوش مسئولانمان برسد.
برخی از انواع انتقاد عبارتند از:
این روش در بسیاری موارد می تواند جنبه ای سازنده و مثبت داشته باشد. اگر لحن انتقاد کننده دوستانه باشد بیشتر موثر واقع شده و شنونده بدون آنکه مورد حمله قرار گیرد از معایب خود مطلع می شود.
در این روش ابتدا می توان به تعریف و تمجید ویژگی های ارزشمند فردی که مورد انتقاد است پرداخت برای مثال"تو آدم خیلی باهوشی هستی" . پس از کاربرد یک مقدمه مناسب نظر انتقادی خود را بیان و سعی کنید آن را در پوششی از سخنان خوب و دلپذیر قرار دهید. البته منظور شما اصلاً تملق گویی نیست بلکه نخست خصوصیات خوب او را گوشزد کرده و بعد انتقاد خود را ابراز داشته اید.
رک بودن نشانه صراحت و صداقت است ولی همیشه برای مخاطب خوش آیند نیست بخصوص اگر خیلی ناپخته بیان شود. این نوع انتقاد نه تنها هیچ نوع سازندگی در بر ندارد بلکه شنونده را هم در موضع تدافعی قرار می دهد. بهتر است که انتقاد با بکارگیری یک سیاست درست انجام شود.
منبع:سایت تبیان
