از یهود و نصاری منشان بعید نیست (شماره 2)
از یهود و نصاری منشان بعید نیست (شماره 2)
اینکه انسان مراتب و مراحل نفعی طلبی صرفا شخصی را بپیماید و از مسیر تعصب شخص محوری قضایا را بررسی نکند اساسا کاری سهل نیست. طبیعت بشر، متوجه و متمایل به منافع شخصی است. گذر از این سطح به یک نمونه و الگویی از رفتار و آداب و گفتار مورد ستایش از لحاظ اخلاق محوری، امری مندرج در طینت و طبیعت انسان نیست که بی هدایت خداوند و رسولانش این پلکان را طی کنند و به یکباره به مقامات وحدانی و پاک و منصف نایل آیند. ولی با وجود امر و سفارش الهی و کتب الهی و وجود رسولان، نفع طلبی و گرایش به روابط حریصانه و تعلقات این جهانی، در امثال بنده و دیگران، عواقب اخروی بدی را در پی خواهد داشت.
در مباحث انتخاباتی حال و حاضر، امورات وسوسه انگیز دنیوی اساس بحث شده است. ممکن است امثال بنده در قالب مدافعان دیروز این یا آن مسئول، فرد یا نماینده، دخل فردی از اینها را مبنای قضاوت قرار دهیم. البته مکر انسان امروزی حکم می کند که مخالفت با مسئول را (اگر نفعی نبرده باشد) از موضع مسائل عمومی مطرح کند حال آنکه کینه سهم نبری شخصی از مسئول و نماینده را دارد. (هر چند برای مخاطب آگاه، بحث های این چنینی موضع اصابتی نخواهد داشت و سریعا متوجه منظور مخالف می شوند مخصوصا اگر این مخالفان در قالب مدافعان دیروز نماینده باشند که نفعی نبرده اند).
این طیف افراد در صدر اسلام با رسول الله در هیأتهای یهودی و نصاری وارد مخالفت شده اند:
یهود و نصاری از تو مگر به پیروی و پیوند با آنها خشنود نخواهند شد، ... (بقره، 120). الان هم اگر نماینده با یهود و نصاری صفتان امروزی پیوندی داشته باشد خشنود می شوند و از چنین نامزد و نماینده حمایت می کنند. در غیر اینصورت مخالفت با نماینده را به خاطر نفع طلبی شخصی از موضع مسائل اجتماعی مطرح می کنند. این مباحث اکثرا در خفا اتفاق می افتد.
البته برخی از همشهریان، صادقانه و از روی خیرخواهی برای همه، مسئولان صالح را بالا می کشند و در میان منافع اجتماعی حاصله، نفعی هم برای خود می جویند.
