یک خاطره از امام جمعه شهید میانه
ساعت 14 بعد از ظهر یکی از روزهای ماه مبارک رمضان سال 1385 بود. در اولین زنگ استراحت دبیرستان ، طبق معمول یکی از دانش آموزان میکروفون را به دست گرفت و شروع به گفتن اذان کرد. نماز ظهر و عصر بصورت جماعت با حضور دانش آموزان و دبیران در نماز خانه با پیشنمازی یکی از دبیران یا مدیر برگزار می شد. مدیر دبیرستان با این فکر که پیشنماز نداریم با عجله وضو گرفت و خود را به نماز خانه رساند تا در اسرع وقت نماز را به جماعت برگزار کنیم. وقتی به نماز خانه رسید دید که نماز شروع شده و تکبیر را گفته اند و از دیدن صفهای منظم نماز جماعت و امام جماعت حاضر در نماز خانه متعجب شد. ما که امام جماعت نداشتیم و کسی هم قرار نبود امروز بیاید و از کسی هم دعوت نکرده بودیم. پس چه کسی امام جماعت هست؟ بالاخره نماز ظهر برگزار شد و بعد از اتمام نماز متوجه شدیم که آیت الله حامدی ، امام جمعه شهید شهرستان میانه ، امام جماعت ما بوده اند. مدیر که هنوز آثار تعجب و شگفتی از چهره اش نمایان بود جلو رفت و از حضور حاج آقا تشکر کرد و از اینکه متوجه ورودشان نشده اظهار شرمندگی نمود. حاج آقا توضیح دادند که در ایام ماه مبارک رمضان به نوبت در مدارس سطح شهر حضور پیدا کرده و به اقامه نماز می پردازند و امروز نوبت ما بود که از حضورشان بهره ببریم. با اینکه نماز خانه در طبقه دوم بود معلوم نشد چرا کسی متوجه ورود و حضور حاج آقا حامدی در دبیرستان نشده است. و این دلیلی نداشت جز اینکه حاج آقا در نهایت تواضع و ساده زیستی ، به تنهایی و بدون اینکه قبلا خبر دهند تا کسی به استقبالشان بیاید و ... در نماز خانه برای اقامه نماز حاضر شده بودند. و چه با شکوه و به یادماندنی بود نماز جماعت آن روز. روحش شاد و راهش پر رهرو باد.
به مناسبت سالگرد عروج ملکوتـی شهید والا مقام حضرت آیت الله حامدی (ره) امام جمعه شهید میانه
