رویه های حاج آقا مددی برای منطقه میانه خطر بزرگی محسوب است

رویه های حاج آقا مددی خطر بزرگی برای منطقه میانه است

رویه های همیشگی آقای مددی مخصوصا تظاهر به حل مسائل و مشکلات فولاد میانه به صورت تکی، علیرغم اینکه نفوذ و تلاش نماینده دیگر بیشتر از ایشان بوده است، بنده را ناگزیر به نوشتن این مطلب کرد. 

شاخص پختگی انسان را می توان در نگرانی وی دانست. امروزه کسی که دغدغه پیشرفت منطقه را داشته باشد، نسبت به آینده به شدت نگران می شود و هر چه شناخت و اگاهی وی بیشتر می شود نگرانی اش شدت می یابد. این طیف افراد راه حل را نه تنها در تفکر علمی و کسب دانش و شناخت بهتر و دقیق تر از مقولات می دانند بلکه خود را هر چه بیشتر محتاج رایزنیها و هفکریها و تضارب آراء و مشارکت می بینند و از این رو مرتباً مشاوره می گیرند و مشاوره می دهند.

برای اینکه تصمیم گیری ها در منطقه بر مبنای علم و با فصل الخطاب قرار دادن آن صورت گیرد، باید طرحی اندیشید که علاوه بر مشارکت و همکاری نمایندگان، افراد و متخصصان دیگر نیز درگیر حل مسائل و مشکلات منطقه گردند.

آنچه در رفتار حاج آقا مددی برجسته است اینهاست:

در زمانی که باید مسئولیت پذیر باشند، خیلی راحت می توانند برای موجه نشان دادن خود از بهانه هایی که عقل پسند نیست استفاده کنند (بنده در دو سه جلسه و از جمله در جلسه تاریخ دوازده فروردین نود و چهار به شخصه تجربه دارم و حتی یکی از مباحثی که مطرح کردم مسئله فولاد اذربایجان بود). ولی در موقع برخورداری ها، مسابقه بی رحمانه ای به راه می اندازد.

همراه با این مسئولیت گریزی و تلاش برای برخورداری بیشتر، ایشان انتقادها را هم بر نمی تابند. لذا خیلی از کسان به خاطر نماینده بودن وی، از انتقاد بر این رفتارها سکوت پیشه کرده اند تا در زمان موعد تصمیم بگیرند. پس می توان گفت که آقای مددی هزینه فرصت اندیشیدن و ارائه فکر از جانب متفکرین را در منطقه میانه بالا برده اند و متخصصین علیرغم اینکه می دانند این رویه برای آینده میانه خطرناک است، ولی فعلا سکوت کرده اند. (وقتی می گویم مسئولیت گریزی، نه به این معنا که ایشان نامه نگاری نمی کنند؛ منظور اینکه در زمانی که جای انتقاد از تصمیم مجلس و یا نماینده است، ایشان سریعا با مسئولیت گریزی، اجرا و دولت را مقصر می داند. وقتی وظیفه نماینده می تواند به وی تحمیل کند که مثلا با وزیر حوزه خاصی، فلان برخورد را داشته باشد، ولی ایشان مصلحت اندیشانه برخورد می کند. اینها تجربه بنده از گفت و گو با آقای مددی است).

مثلا وقتی مهندس حسینی پیشنهاد سربرگهای مشترک را داده و تدارک دیده است، علت اساسی این اقدام این است که به تناسب مسائل منطقه میانه، اندیشه ورزی صورت گیرد و همه افراد منطقه، چه طرفداران مددی ، چه حسینی و چه اغیار، بتوانند افکار و اندیشه های خود را برای حل مسائل عرضه کنند. مهندس حسینی مسائل را بهتر از اقای مددی می بیند و راه حل بهتری را هم می دهد مخصوصا در شرایط فعلی کشور. مهندس نسبت به علم مدیریت در مسئله هم افزایی آگاه است که علیرغم داشتن قدرت شخصی و قدرت نمایندگی بیشتر از اقای مددی، همکاری بین نمایندگان را درخواست دارد. مهندس حسینی خواستار وفاق جمعی برای حل مسائل است. مهندس می خواهد از طرق این وفاق جمعی و درگیری افراد بیشتری در تصمیمات و ارائه نظرها؛ تصمیم گیریها دقیق، کند و ریز بینانه باشد، ولی موقع اقدام سریع و با قوت بیشتر همراه گردد. این مسئله باعث کاهش خطا و ناهنجاری های دیگر می شود.