اگر این روزها گذرتان به امامزاده اسماعیل شهرمان افتاده باشد
با یاد او
اگر این روزها گذرتان به امامزاده اسماعیل شهرمان افتاده باشد خواهید دید که در محوطه آن ماشین آلات خاکبرداری مشغول کارند، امامزاده اسماعیلی که چند سال پیش تغییرات برای بازسازی و مرمت آن شروع و هم اکنون هم به پایان نرسیده.....آوردن معماران از اصفهان و کاشی کاری ساختمان و اضافه کردن سر در ورودی و مناره از جمله این تغییرات بود ولی همین کاشی کاری ها عمرشان زیاد طول نکشید و اکنون می بینیم قسمت های بیشتر از کاشی کاری ها ریخته است ...اما قسمت جالب این کار بر سر سقاخانه هایی ست که آن زمان تشخیص بر بودنشان داده شد و با تغییرات و بازسازی به محوطه این امامزاده اضافه گردید هرچند ناقص مانده بوده ولی اکنون همان سقاخانه ها که قطعا هزینه های مالی در برداشته و با استفاده از کاشی هایی وقف شده مرحومین این شهر ایجاد شده بود با تصمیمات دیگرانی بر حذف شان دستور داده شده!
سوال اینجاست: اولا اگر قرار بر حذف این سقاخانه ها بود چرا آن زمان هزینه ای برای بودنشان صرف شد؟
ثانیا: تکلیف انسان هایی که دیگر دست شان از این دنیا کوتاه شده و برای آخرتشان کاشی هایی وقف بازسازی و مرمت کرده بودند چه میشود؟؟
ثالثا: در روی این کاشی ها آیات قرآنی و اسماء باریتعالی نوشته شده و با دژبر به جانش افتاده و خرد میگردد در حالی که در ادرات تاکید بر این است که اسماء متبرکه از بالای سر برگ نامه های اداری جدا گردد تا خدای ناکرده با کاغذ و نامه های باطله دور ریخته نگردد ولی اینجا اینگونه به آیات و اسماء خداوند بی حرمتی میگردد.
.....حال اگر بر فرض مثال هدف برای توجیه این کارها اضافه کردن امکانات دیگر برای این مجموعه است باید گفت که راهش این نیست چون فضای امامزاده اسمعیل به حد کافی بسته و محدود است و با اضافه کردن امکانات، دیگر این فضا و محوطه محدوتر هم خواهد شد ای کاش به جای حیف و میل و صرف هزینه های قبل و هزینه های تازه برای تصمیمات جدید ، مثل اماکن متبرکه سایر شهرها از خانه های اطراف امامزاده خریداری و به مجموعه امامزاده اضافه میگردید.
