تشکر از دکتر مددی و پیشنهاد برای مسئولین شهرستان

دیریست در ذهن همگان این پرسش مطرح است که چرا تا وقتی کسی در مسند قدرت است در یاد است ، چرا تا وقتی  که منفعتی از کسی میرسد دوست و رفیق است ، چرا تا وقتی در کوران کسب افتخار است از او یاد میشود و ...

چرا انسانهای بزرگ که زمانی اسطور و قهرمان بودند و اکنون در صحنه کارو تلاش نیستند از یاد میروند ، چرا زود گرد و غبار فراموشی چهره قهرمانانمان را میگیرد  و بدتر از آن در برخی موارد تبدیل به ضد قهرمان میشوند ، سرزنشها میشنوند ، تهمتها و افتراها به وی بسته میشود و ...

بیشتر موارد فوق در مورد شخصی صادق است که باتجربه های شهرمان وی را بخوبی میشناسند کسی که روابط عمومی دکتر مددی نام مرد روزهای سخت بر او گذاشت بگذارید او را با این نام بشناسیم

وی دکتر صدیقی ، پزشک نام آشنای سالهای دور شهرمان است کسی که در روزهای بمباران شهر میانه ، زمانی که هیچ کس در شهر نمانده بود و در شهر چیزی جز دود و واهمه و سراسیمگی نبود ، زمانی که در آن محشر دود و آتش کسی به فکر کسی نبود و هر کس در اولین فرصت شهر را ترک میکرد تا از مهلکه جان سالم بدر برد در این فضای ترس و دلهره از موشک و بمب ، مردی میانسال و نحیف با موهای تقریبا لخت و بلند در زیرزمین بیمارستان در زیر نور فانوس ، با صدای وحشتناک آژیر قرمز با وجود قطعی برق ، شبانه روز در بیمارستان ماند و به مجروحین رسیدگی کرد ، هر زمان نیاز بود جراحی میکرد فرقی نمیکرد که مجروح کی به بیمارستان منتقل میشد ، زمان مهم نبود ، این مرد همیشه آماده و حاضر در بیمارستان در خدمت مجروحین بمباران و جنگ بود ، او درمان را وظیفه خود میدانست و حضور او دربیمارستان نقطه قوتی برای مردم میانه بود

مرد روزهای سخت در جبهه هم حضور داشت  هر نقطه جبهه میرفت با خود سلامتی و آرامش و اعتماد به نفس به رزمندگان اسلام هدیه میبرد ،  از خاطرات خود در جنگ ویتنام تعریف میکرد تا هم قساوت و عداوت دشمن را یادآوری کند و هم بگوید که ما مرد روزهای سخت هستیم و هیچ واهمه ای از دشمن و شرایط سخت نداریم

براستی که او بخشی از تاریخ دفاع مقدس شهرمان میباشد ولی افسوس و صد افسوس که براحتی فراموش شد ، خدمات ارزنده وی در زمان جنگ از یادها رخت بربست

یادمان رفت که وی برای خدمت به مردم میانه ، بیمارستان خصوصی خود در تهران را فروخت تا وقت و سرمایه خود را وقف مردم میانه بکند چرا که  بدرستی احساس نیاز مردم میانه به یک جراح را درک کرده بود

ولی تاکنون هیچ یک از مسئولین شهرمان هیچگونه قدردانی از خدمات وی انجام نداده اند حتی تقدیر از وی در همایش سلحشوران اقتصادی دفاع مقدس نیز مسئولین شهر را بخود نیاورد چرا که دیگر نیازی به وی نیست و دوران خدمات طلایی او به پایان رسیده ..

وقتی که بنده خبر تجلیل از دکتر صدیقی در همایش سلحشوران اقتصادی دفاع مقدس را منتشر نمودم هم خود دکتر  و هم همسر محترمشان  بوسیله تلفن خیلی خاضعانه و بی پیرایش تشکر و قدردانی نمودند با اینکه آن عمل را وظیفه من و هر میانه ای بود

به امید روزی که تشکر و قدردانی ارزنده و در خور شان از ایشان به عمل بیاید

اخیرا مطلع شدیم که جناب آقای دکتر مددی  نماینده محترم شهرمان دیداری با این مرد روزهای سخت داشته و از طرف خود و مردم میانه از تمامی زحمات دکتر قدردانی به عمل آورده و بخاطر کم لطفی مسئولین شهرستان ، از ایشان عذرخواهی نموده اند

این خبر مایه شادی و مباهات است و ضمن تشکر از این حرکت زیبای  دکتر مددی پیشنهادهایی نیز ارائه میگردد

1- امید است این حرکت دکتر مددی به یک فرهنگ تبدیل شده و همیشه قدردان زحمتکشان خود باشیم و تلنگر و تذکری به آقای شهردار و سایرمسئولین شهر که ارزش خدمات دکتر در شهر میانه  کم از خدمت کاپیتان شهبازی نیست و بهتر است فرماندار و شهردار محترم  اقداماتی در جهت زنده نگه داشتن نام این مرد انجام دهند

2- پیشنهاد دوم به نمایندگان محترم و سایر مسئولین شهر میباشد که این حرکت دکتر مددی را نیمه تمام رها نکنند و در ادامه با دعوت از همکاران ، دوستان دکتر صدیقی و مسئولین مربوطه از زحمات ایشان تجلیل شایسته به عمل آید

در آخر باز هم از این حرکت دکتر مددی تشکر نموده و امید است به همراهی مهندس حسینی و سایر  مسئولین اقدامات شایسته ای در این خصوص صورت گیرد