گزارش صعود از جبهه شمالی دماوند
جبهه شمالی دماوند سختترین مسیر قله دماوند است.
ابهت دماوند رابا این جبهه می شناسند.
دسترسی به شمال کشور قرار می گیری که به جاده هراز معروف است برای صعود به قله دماوند از
جبهه شمالی مقصد، روستای زیبای ناندل از استان مازندران است.
پس از عبور از پلور، گزنک و پاسگاه آن و خروجی در سمت چپ جاده است باید حواسمان باشد تا خروجی روستای ناندل را رد نکنیم، البته با تابلو مشخص شده است .یک روز اقای محمد رضا شاهمحمدی به من گفت حاضر هستی از جبهه شمالی دماوند صعود کنیم ،گفتم خیلی دلم می خواهد ولی از میانه کسی تا به حال از این مسیر صعود
نکرده است ،و مسیر برای ما نا اشنا است ، گفت ما میتوانیم ، تو تمریناتت را دو برابر کن به وقتش من
و بدن سازی و کوه نوردی) ولی به علت یخجالی بودن مسیر و شیب تندی که شنیده بودم دارد تمریناتم
توام با استرس و اضطراب بود تا اینکه یک روز اقای شاه محمدی زنگ زد و گفت یک گروه تهرانی
میخواهد از مسیر شمالی صعود کند و من هم باآنها هماهنگ کردم که یک صعود مشترک داشته باشیم
سه نفرازمیانه با اسامی علی حسینجانی ،محمدرضا شاهمحمدی وهادی جعفری.شب ساعت 12 با ماشین
من به سوی تهران حرکت کردیم و در فدراسیون رینه به گروه تهران پیوستیم . بعد از خوردن ناهار به
سوی روستای ناندل حرکت کردیم . در داخل روستای ناندل خانه کوه نورد وجود دارد ولی ما به پای کوه کنار سنگ بزرگ رفته در انجا چادر زدیم.
فردا صبح بعد از آماده شدن به سوی پناه گاه 4000 حرکت کردیم.کوله هایمان خیلی سنگین بود چون در مسیر جبهه شمالی مشکل بی آبی وجود دارد به همین دلیل مجبور بودیم آب و غذا برای دو روز و چادر و کیسه خواب و زیر انداز با خودمان حمل کنیم.
گروه تهران قاطر اجاره کردند ولی ما خودمان بارمان را حمل کردیم چون قرار بود از جبهه جنوبی فرود کنیم مجبور بودیم تاقله کوله کشی کنیم که انرژی و قدرت زیادی را میطلبید . از سنگ بزرگ تا پناه گاه 4000 ،چهارو نیم ساعت طول کشید. پناهگاه 4000 حدودا گنجایش 20 نفر را دارد . بعد از دو ساعت استراحت به سوی پناهگاه 5000 حرکت کردیم که حدودا 2 ساعت طول کشید این پناهگاه هم گنجایش 20نفر را دارد اما چون داخل پناهگاه پر از برف بود بیرون چادر زدیم،منطقه پر از برف و خیلی سرد و باد خیلی تند میوزید به همین خاطر نتوانستیم خوب استراحت کنیم از 5000 به بعد منطقه یخجالی و با شیب تند و خیلی از جاهایش دست به سنگ بود. صبح ساعت 6 از خواب بیدار شدیم من رفتم چند بار برف آوردم آب کردیم و چای درست کردیم و بطریآب مان را هم پر کردیم آماده صعود شدیم که ناگهان سرپرست گروه تهران به ما گفت آقایان به علت باد شدید و سرمای زیاد و یخجالی بودن مسیر ما برمیگردیم شما هم برگردید .اما ما قبول نکردیم بدون گروه تهران صبح ساعت 8 به سوی قله حرکت کردیم در مسیر باد سنگ ها را به طرفمان پرت میکرد . در آن مسیر یخجالی و باشیب تند و سرمای شدید روز سختی در پیش داشتیم.
علی حسینجانی
مرداد 92
برای مردان بزرگ بن بستی وجود ندارد،زیرا آنها معتقدند،یا راه می سازیم ،ویا راه می یابیم
