فرصتی بکر برای زیباسازی شهر!
دو یا سه هفته پیش بود که کار تخریب و دیوار کشی سرعت بیشتری گرفت و بالاخره دیوار کشی تمام شد. اما با پایان دیوار کشی با دیوار هایی مواجه شدیم که چند لایه ابتدایی آن با سنگ و بتن و بقیه با بلوک های سیمانی روی هم چیده شده بودند.
از آنجایی که به یاد داریم شهردار محترم در سرپرستی و اوایل شهردار شدن خود نظارت بیشتری را در مورد جنس مصالح به خرج می دادند همانند جلوگیری از اجرای پروژه هایی همچون کف پوش کردن مسیر میدان معلم تا تقاطع فرمانداری، کفپوش کردن مقابل گلزار مومنین یا حتی خود میدان ورودی شهرک اندیشه که چندین ماه مسکوت ماند تا خبر از این آمد که به دلیل نامرغوب بودن مصالح جلوی آن گرفته شده، حال شاهد عدم نظارت هستیم گویا، دیوارهای سنگی به بلوکی تبدیل شده اند و از زیبایی آن سنگ هایی که در مسیر ورودی اندیشه بود دیگر خبری نیست، حال کیفیت کدام مناسب است این یا آن؟!
با توجه به اینکه تعداد متخصصین معماری در شهرمان زیاد است این سوال ذهن ها را مشغول می کند که علت این کار چیست؟ صرفاً هزینه است یا سرعت و سهولت کار با بلوک سیمانی یا چه چیزی؟ قطعاً پاسخ کارشناسانه و دقیق تر این سوال را می توان در جوابگویی متخصصین و شهرداری میانه جستجو کرد.
برای مثال می توان از این نمای زشت و نامناسبی که به شهر داده شده استفاده بهینه کرد و روی دیوارها اقدام به نقاشی دیواری (Mural) نمود. "نقاشی دیواری یا گرافیتی به تصویر کردن نقش ها و اشکال روی دیوارها و یا هر مکان عمومی ای که بتوان از آن به عنوان مکانی برای نوشتن، نقاشی و... استفاده کرد، گفته می‌شود. مانند خطوط نوشتاری برای شعار و تصویر سازی برای زیباسازی شهری یا تبلیغات فرهنگی؛ به طور کلی رسم هر گونه اثر هنری شامل بر متن، تصویر و برجسته نگاری که توسط طراح صورت پذیرفته باشد."
این قدم می تواند اولین قدم برای خارج کردن شهر از فضای دلمرده و هم چنین محیطی آرامش بخش برای روح و روان کسانی که از بیمارستان یا کلاس های درس دانشگاه خارج می شوند باشد.
تصاویری هم از نقاشی های خیابانی مرسوم در ایران و خارج از ایران را می توانید در پایین مشاهده نمایید.
