قطار تهران – میانه (نواقص و مشکلات یا بی تفاوتی شهروندان)
هر موقع سخن از مسافرت باشد از قطار به عنوان امن ترین و راحت ترین وسیله مسافرت، یاد می شود ولی در شهر ما هر موقع از قطار یاد می شود خاطرات تلخ، گرمای سوزان، بی آبی، خرابی سرویس های بهداشتی، در ذهن ها زنده می شود.
روزگاری سریعترین قطارها و راحت ترین واگن های ایران در این مسیر حرکت می کردند، تلویزیون، سیستم گرمایش و سرمایش عالی و … و حال پس از یک دهه، قطار میانه – تهران فاقد سیستم سرمایش است و سرعت هم به جای افزایش، کاهش چشم گیری داشته است. اگر سیاست رجا را کاهش سرعت و کاهش رفاه مسافران بدانیم به خطا رفته ایم چرا که در اکثر مسیرها شاهد بهبود سطح خدمت رسانی بوده ایم ولی در این مسیر هر چند شاهد افزایش تعداد قطار ها هستیم ، قطارها به جهنم متحرک تبدیل شده است.
(دلیل استقبال مردم از قطار نه راحتی آنها، که دور شدن اتوبوس ها از میانه است و اجبار شهروندان به استفاده از قطار به عنوان تنها وسیله مسافرت)
