این شهدا نام و نشان دارند، اما بلاجبار گمنامند

این شهدا نام و نشان دارند، اما بلاجبار گمنامند

کبوتر و دو پلاک و دو ساک خالی تو دلم دوباره گرفته زبی‌خیالی تو ،آیا فرمایش رهبر انقلاب جز این است که زنده نگه داشتن یاد شهدا کمتر از خود شهادت نیست؟!!!

به گزارش پایگاه اطلاع رسانی میانا ؛ چه بسیار مادرانی که گوشه جگرشان ، تنها اولادشان را در سرتاسر تاریخ این سرزمین تقدیم به این آب و خاک کرده اند تا ما امروز در اسایش و امنیت زندگی کنیم.اما آنها در سر چه ها داشتند و ما امروز به پاسداشت خون بهایشان چه کردیم؟!!

خبری که می خوانید زیاد هم شیرین نیست.قصه ای تکراری از بی توجهی به مقام والای شهید.کاش یکی از سرای باقی خبر می داد که این عزیزان از اینکه حتی از پرچمی که بر سر مزارشان دریغ شده، چه اندازه اندوهگین هستند. حمله اجنبی های روس و انگلیس و غائله آذربایجان از ناگوارترین حوادث تاریخ این سرزمین می باشد که در شهر میانه نیز یادگارهایی از رشادت و دلاوری از این حماسه و پایداری در مقابل دشمن مزدور را ثبت کرده است.

پنجم شهریور ماه 1325 هجده شهید ژاندارمری میانه در منطقه قافلانکوه در درگیری با نیروهای متجاسرین روس و انگلیس که درصدد فتح قلب ایران بودند،به شهادت رسیده و دفن گردیده اند.اما مردمان آن زمان نمیدانستند که مزار این عزیزان در طی سالها به کنج غربت و به بدترین شکل رها خواهد شد.چه دردناک وقتی سنگ قبر تکه تکه شده انسان معولی نه!!!!بلکه شهیدانی را ببینی که او هم زمانی عزیز دل مادری بوده است.نه یک شهید بلکه هجده شهید که تنها دوسنگ قبر یکی بصورت سنگ نبشته خوانا و دیگری ناخوانا در 400متری روستای آچاچی غریبانه آرمیده اند.به گفته شادان عینی حاضردرمحل این قبور سالهای پیش توسط ابزار آلات کشاورزی کشت و زرع شده و چیزی جز تل خاک باقی نیست.

اما داستان به همین جا ختم نمیشود...

شهید ستوان دوم غلانعلی انصاری یکی دیگر از شهدای غائله آذربایجان است که در سال 1324 شهید شده و در ایستگاه راه آهن میانه تنها وغریب دفن شده است.آرامگاه این شهید با طاقی چهارگوش در ضلع شمال شرقی ایستگاه، پشت درختان قدبرافراشته بی برگ و بر پنهان شده است.

حال سوالی که گلو را بدتر از دشنه می درد اینجاست؟!ایستگاهی که یقینا هرروز مرکز مبدا و مقصد هزاران مسافر می باشد، چرا نباید در طول یک ماه حتی یک نفر بخاطر عدم آگاهی بر سر مزار این عزیز نیاید و بداند که آسایش را مدیون خون این شهید می باشد؟!!!

آیا فرمایش رهبر انقلاب جز این است که زنده نگه داشتن یاد شهدا کمتر از خود شهادت نیست؟!!! آیا وقت آن هنوز نرسیده که با نصب یک تابلو،علائم و هرچیزی نشانگر باشد که"آرامگاه شهید راه وطن در این مکان مدفون است" در ایستگاه باشد؟!!!

دوشهید قبل از انقلاب اسلامی درمرز ایران و کشور آذربایجان در شهر جلفا و دیگر شهدای گلگون کفن ایران با شهدای خفته در خاک میانه هیچ تفاوتی ندارند که برای آنها حداقل یادمانی با پرچم برافراشته جمهوری اسلامی ایران مهیا کرده اند!!!!!!!!!

هدف از ارائه این گزارش مقاله پژوهشی علمی نیست.بیان یک فاجعه تلخ است.چه بسا این غیورمردان در مقابل دشمنان بی شرم و دون صفت نمی ایستادند و عهدنامه ای ننگین تر از ترکمنچای در صحنه تاریخی ایران ثبت می شد.هنوز در گوشم می پیچد سخن دبیر تاریخ دوران دبیرستانم را که می گفت:

"به ایرانیان بگوئید عهدنامه ترکمنچای ننگین نبوده، بلکه رشادت ،دلاوری و غیرت این شهدای میانه و آذربایجان اجازه پیشروی بیشتر مزدوران روس و انگلیس را نداده و باعث حفظ قسمت شمالغربی ایران شده است."

حال امروز وقت آن است که مسئولین متولی حوزه شهدا به طور جد دست به کار شده و همت به ایجاد یادمانی برای هجده شهید روستای آچاچی  و الصاق پرچم و تابلوهایی در ایستگاه راه آهن میانه برای تنها گنجینه ی  شهیدش برآیند.همت مسئولین را در ماههای آینده پیگیر بوده و اطلاع رسانی خواهیم نمود.

تهیه گزارش : امید کوهی - رامین مهاجری