مصاحبه با احمد صادقی
|
همیشه به خودم می گویم : احمد خدا تو را می بیند و از اینکه با این معلولیت شدید تلاش کرده و مراحل زندگی را با امیدواری طی میکنی خیلی خوشش می آید و چه چیزی بالاتر و بهتر از این وجود دارد. پس با توکل به خدا حرکت کن و سختیها را حکمتی از طرف او بدان زیرا تو را به درختی تنومندی تبدیل می کند که در بیابان رشد کرده و به بار نشسته ، پس هیچ طوفانی نمی تواند تو را بشکند ...
|
به نام خداوند بخشند مهربان
این بار می خواهیم با دوست پرتوانی آشنا شویم که با وجود معلولیت جسمی و حرکتی هرگز از تلاش دست برنداشته است و با توکل به خدا در جهت رسیدن به موفقیت ، فعالیت مستمر دارد. پس بیشتر از این منتظرتان نمیگذارم و صحبتهای بیشتر را از زبان خودشان می شنویم.
با سلام خدمت شما دوست گرامی و توانمند
1. ضمن معرفی خودتان خلاصه ای از بیوگرافی ، تحصیلات ، فعالیت و نوع معلولیتی که دارید برایمان بگوئید ؟
احمد صادقی هستم متولد 1362 در شهر میانه زندگی میکنم . معلول جسمی و حرکتی می باشم و روی سفینه‌ی ویلچر می نشینم ، معلولیتم 80 درصد است و بهمین دلیل جسمم خیلی ضعیف و عضلاتم منقبض شده، هنوز هم پزشکان علت معلولیتم را تشخیص نداده اند. درضمن بخاطر معلولیتی که دارم چثه ام بسیار لاغرم و وزنم بسیار کم است.
فارغ التحصیل کاردانی کامپیوتر از دانشگاه آزاد و دانشجوی دوره‌ی کارشناسی علوم کامپیوتر در دانشگاه پیام نور میانه می باشم. همچنین عضو هیئت مدیره‌ی انجمن معلولین توانمند میانه هستم و دفتر خدمات کامپیوتری دارم ، برنامه نویسی کامپیوتری هم انجام میدهم به همراه بسیاری از فعالیتهای دیگر ، من فعالیت کردن رو خیلی دوست دارم .
2. چگونه با مقوله معلولیت کنار آمدید و با چه انگیزه ای برای موفقیت بیشتر تلاش کردید ؟
از سن یک سالگی خانواده ام فهمیدند که نمی توانم راه بروم و هر روز ضعیف تر و لاغرتر میشوم ، در واقع 25 سال است که با معلولیت زندگی میکنم و این معلولیت درسهایی به من داده است که اگه سالم بودم به احتمال زیاد درک آنها برایم دشوار بود.
راستش را بخواهید من خیلی وقتها فکر میکنم معلول نیستم ، چون مثل آدمهای سالم و گاهی بهتر از آنها نیز از عهده‌ی مشکلات و سختیهای زندگی برمی آیم ، در واقع سختیها و مشکلات زندگی را سکوی پرتابی به سوی موفقیتها میدانم . درست مانند اینکه سنگی را با آب و آتش صیقل دهند و الماس گرانبهایی بوجود آید .
مهمترین انگیزه ام ، اعتقاد به «خواستن و توانستن» است . به نظر من اگر در ذهن هر فرد معلولی سه باور مهم وجود داشته باشد ، مطمئنا معلولیت را زیبا خواهید دید. این سه باور عبارتند از :
باور داشتن خود ، امیدوار بودن و تلاش برای رسیدن به اهداف در زندگی .
