توسعه یعنی توانایی یک جامعه در تولید، تکثیر و حفاظت از سرمایه نمادین
توسعه یعنی توانایی یک جامعه در تولید، تکثیر و حفاظت از سرمایه نمادین
متاسفانه تخریب سرمایه های نمادین یک معضل تاریخی است. سرمایه نمادین در کتاب "نظریه کنش" نوشته "پی یر بوردیو" نحستین بار نام برده شده است.
او با طرح سوال سرمایه چیست، گفت: سرمایه هم منبع ارزش است و هم موجب خلق ارزش می شود. یعنی نه تنها خودش ارزشمند است بلکه یک کالای جدید هم تولید می کند. دیگر اینکه بادوام است و قابل انباشت است. همه کارها را نمی شود انباشت کرد، برای مثال خدمات پزشکی هر زمان نیاز باشد باید تولید شود و قابل انباشت نیست. سرمایه خودافزاست، وقتی جایی انباشته شد خودش را تکثیر می کند. سرمایه سایر انواع سرمایه را به خودش جلب می کند و سرمایه نمادین سرمایه تولید می کند. او در تعریف سرمایه نمادین بیان کرد: سرمایه نمادین یکی از انواع سرمایه های اقتصادی، انسانی و اجتماعی است که به مرز شهرت می رسد و وقتی یک گروه، جامعه و یک ملت اسم آن را می شنود، احساس افتخار و احترام در آنها انگیخته می شود. مثلا امیرکبیر یک سرمایه فرهنگی است و وقتی اسم آن را می شنویم احساس احترام در ما برانگیخته می شود. امیرکبیر که یک سرمایه فرهنگی است، امروز برای ما یک سرمایه نمادین است. نحوه تعامل مردم منطقه باید چنان باشد که لفظ «میانه» تبدیل به یک سرمایه نمادین شود. وقتی اسم میانه شنیده می شود باید احساس افتخار میانه ای بودنمان موج زند. توسعه یعنی توانایی ما در تولید و تکثیر و حفاظت از چنین سرمایه هایی است. اگر روزی رسد که از شنیدن «میانه» ... . این یعنی گمراهی از توسعه منطقه. باید لفظ «میانه» تبدیل به سرمایه ای فرهنگی شود.
