والدین شهرمان با مشاهده بیکاری و افسردگی نور چشمانشان بر درد و دل و غصه آنان افزوده میگردد.

با درود به همراهان گرانقدر

 امروزه مسئله ی اشتغال و بدست آوردن کار و شغل مناسب در خور شأن شهروندان میانه ای ، مقوله ای نیست که مجهول و ناشناخته باشد چرا که با لحاظ آمار زیاد بیکاری که می توانیم با یک تحقیق میدانی از خانواده ها ، جوانان خصوصاً فارغ التحصیلان دانشگاهی شهرمان متوجه شویم که اکثر قریب به اتفاق آنها بیکار هستند و جوانان میانه بدلیل نداشتن کار و اشتغال، امکانات رفاهی و تفریحی سالم در خور شایسته ، از جمله کمبود هایی می باشد که شهرستان میانه به آن دچار شده است البته این موضوع دغدغه ی اصلی و روز مره ی قریب به اتفاق والدین شهرمان بوده و می باشد و والدینشان همچنان هر روز با مشاهده بیکاری و افسردگی نور چشمانشان که یک عمر بر تربیت و تحصیل آنان زحمت کشیده اند و در حقیقت سرمایه ی گرانبهای عمرشان می باشد، بر درد و دل و غصه آنان افزوده میگردد.

والدین محترم با خون دل خوردن به تحمل این مشکلات جدی شهرستان، صادقانه صبر و بردباری نموده و امیدوارند با دستان پر برکت مسئولین شهر ، انشالا در آینده ای نزدیک حل خواهد شد و مسئولین شهرستان میانه نیز علیرغم علم کافی و وافی بر این امر ، ادعای حل مشکل بیکاری و اشتغال و ازدواج و... جوانان را صراحتاً اعلام می کنند اما متاسفانه در عمل اقدام جدی و ثمر بخش به عمل نمی آورند این در حالی است که شهرستان میانه در بیشتر زمینه ها خصوصاً در امور کشاورزی، دامداری،شیلات و مخصوصاً صنعت پتانسیل بالایی داشته که با تدابیر مناسب  و جذب سرمایه گذاران میانه ای و اعطای تسهیلات کم بهره  به جویندگان کار و اشتغال میتوان تا حد بالایی بر رفع این مشکل نائل آمد چرا که بنا به شنیده ها ، در بعضی شهرستانهای استان هزاران نفر اشتغالزایی در چرخه صنعت و ... شده است که قدر مسلم این پتانسیل در شهرستان میانه به مراتب بیشتر از شهرستان ها می باشد و این امر کمی همت می خواهد و مرد عمل چون طبق ضرب المثلی، هر کاری را رها کنیم 50 روز به حال خود می ماند که مشکل بیکاری و اشتغال شهرستان میانه نیز به لحاظ رها شدن به حال خود به جای 50 روز چند پنج سالیست بدون حل به حال خود باقی مانده است که متاسفانه در شهرستان میانه طرح اشتغالزایی بزرگ و حتی کوچک هم وجود ندارد که این مساله باعث مهاجرت خانواده ها و افراد به شهرهای دیگر شده و همچنان می باشد.

 1- مسئولین دلسوز و آگاه شهرستان میانه کجایند؟ چرا نباید جوانان شهرمان همتی به کار و تلاش برای آینده خود و شهرشان را نداشته باشند و از حداقل تفریحات سالم و امکانات رفاهی نیز برخوردار نباشند و به ناچار به سمت مسائلی همچون قلیان و دود و اعتیاد و مشروبات و عیاشی در خیابانها و پارکها و... کشیده شوند و موجب آزار و اذیت خود و دیگران شوند آیا این در خور و شأن مردم و جوانان شهر میانه است؟

2- آیا علیرغم امید و صبر شهروندان، زمان آن فرا نرسیده که مسئولین دلسوز و فهیم شهرستان ، جهت حل این مشکل که دغدغه ی اصلی و اساسی قریب به اتفاق شهروندان میباشد و تأمین اماکن رفاهی و تفریحی سالم و مناسب در نقطه تقابل قهوه خانه های سنتی و اماکنی از این قبیل ، اقدامی عملی بعمل بیاورند؟

3- آیا دولتمردان و مسئولان شهرمان نبایدبا ایجاد انگیزه و هماهنگی بین اشتغال و علم تدابیری اتخاذ کنند تا کسانی که از دانشگاه‌ها فارغ‌التحصیل می‌شوند بتوانند از استعدادها و توانایی هایشان که در رشته‌های خود کسب نموده اند و آموزش دیده‌اند بهره لازم را ببرند و استفاده کنند؟