شهید داود عزیزی مقدّم، چرا در مزار شهداء به خاک سپرده نشد؟! چه کسی پاسخگوست؟
"شهید در لغت، به معنای حاضر، ناظر، به معنای گواه و گواهی دهنده و خبر دهنده ی راستین و امین و هم چنین به معنی آگاه و نیز به معنی محسوس و مشهود، کسی که همه چشمها به او است و بالاخره به معنی نمونه، الگو و سرمشق است. وظیفه ی اولیه ی شهید، مجاهدت و تلاش ( http://ghoran1441.parsiblog.com ).
و آن روزها یعنی سال 1359، زمانیکه نظامیان کشور عراق به میهنمان حمله کردند، دلاورمردانی چون داود عزیزی مقدّم، برای حفظ جان و مال و همسر و فرزندانمان، راهی جبهه های حق علیه باطل شدند و رشادتها آفریدند.
داود عزیزی مقدّم، یکی از دلاورمردان جانباز و آزاده ی میانه ای در جنگ عراق علیه ایران بود که با از جان گذشتگی خود، به دفاع از میهنمان پرداخت و به اسارت دشمن درآمد و سالها در اسارت بعثیان عراق زیر فشارهای دشمن، روزها را به شب و شبها را به روز رساند تا اینکه در سال 1369 به میهن خود بازگشت.
شهداء و آزادگان، یادشان در ذهن و دلمان جاری و باقی است و کسانیکه شاهد آن روز بزرگ بودند، روزی که اشکهای شوقشان با دیدن آزادگان عزیز، بر گونه هایشان جاری شده بود، هرگز از ذهنشان پاک نخواهد شد.
داود عزیزی مقدّم، در 23 اردیبهشت ماه 1382 در اثر سانحه ی تصادف در میانه، به دیار معبود خود شتافت ولی خوشا به حال او که تا ابد، نشان و افتخار بزرگی را بر گردن خود آویخت که فقط «تاریخ» گویای این همه رشادتهای او خواهد بود.
اما فقط یک سئوال سالهاست که در ذهنم باقی مانده و اکنون آن را می پرسم شاید کسی باشد که بدان پاسخ دهد:
- چرا داود عزیزی مقدّم، در کنار همرزمان شهید خود، به خاک سپرده نشد؟
- چرا مسئولین وقت بنیاد شهید میانه، برای ایشان حرمت یک شهید را قایل نشدند؟
«یادش گرامی و روانش شاد»
