- ارسال کننده: علیرضا نصیرزاده تاریخ: ۹۲/۰۳/۱۵

با نصب اعلامیه های مربوط به فوت شدگان بر در و دیوارهای شهر، چه باید کرد؟!

با نصب اعلامیه های مربوط به فوت شدگان بر در و دیوارهای شهر، چه باید کرد؟!

 

مرگ انسانها، نعمتی است الهی و تولدی دیگر، هرچند امروزه به تناسب پیشرفتهای مربوط به صنعت و وجود حوادثات ناشی از آن، بیماریها و غیره مرگ انسانها در سنین مختلف دیده میشود و امروزه بیشتر حوادث منجر به فوت را، جوانان به خود اختصاص داده اند آن هم در شرایطهای بسیار متنوع و مختلف که دل هر انسانی را به درد می آورد.

بحث ما در مورد اینکه چه کسی مستحق مردن نبود، نمی باشد بلکه بحث ما در مورد اعلامیه های مربوط به از دست رفتگانی است که از سالها پیش تا به امروز، بر در و دیوارهای شهر، تابلوهای راهنمایی و رانندگی، درختان زبان بسته، صندوقهای محافظ دستگاههای تلفن، جدولهای میادین، ورودی پارکها، و بسیاری از نقاط مختلف شهر چسبانده شده اند که دیدن آنها وحشت را در دل کسانی می اندازد که صبح خود را با شادی و سرزنده داری قرار است آغاز کنند.

سطح شهر، پر است از اعلامیه های فوت شدگان و به مرور زمان هم سطح خیابانها و کوچه ها پر می شود از کاغذهای باقی مانده از اعلامیه ها که در زیر کفشهای دیگران قرار می گیرد و مدتی بعد هم به شهردار هجوم می آوریم که فلان فلان شده(بلانسبت) این چه شهری است که پر از آشغال و غیره است!

چه کسی پاسخگوست؟! جز اینکه صاحبان اعلامیه ها باید رعایت کنند؟!!!

یارو از هزینه ی شخصی خودش، دیوار منزلش را با مرمر و آجرهای زیبا می سازد و کمکی می کند به زیبایی شهر، و یه عده هم برای اعلام اینکه عزیزشان فوت شده است، همان دیوار را با چسبها و اعلامیه هایی که پاک کردنشان کار حضرت فیل است، خراب می کنند.

پس این تابلوهای جلوی مساجد را برای چه کاری در معرض دید عموم نصب نموده اند؟! مگر قرار است در خیابانها و یا منزل دیوار همان کسی که اعلامیه ها را بر روی آن چسبانده اند، مراسم برگزار کنیم؟!!! مراسم، در مسجد برگزار می شود و همه ما مسلمانان هم می دانیم که مسجد جای نیایش، عزاداری، سخنرانی های مذهبی و غیره به تناسب آن می باشد.

کودکان زیادی هستند که بازیگوش اند و من بارها دیده ام که روی تصاویر مربوط به اعلامیه های از دست رفتگان، با خودکارهای خود سبیل و یا ریش اضافه می نمودند و یا ابروهای عکس متوفی را کلفت تر می کردند و تصویر را تبدیل به کاریکاتور می نمودند.

چند روز پیش، پیرمردی را در حال فین کردن دیدم که اعلامیه های یکی از متوفی ها رو از روی دیوار کند و بینی خودش را تمیز کرد! آیا واقعا این صحنه ها، خوشایند است؟!!! یا اینکه بارها دیده ام که به کسانی که این اعلامیه ها را به در و دیوارشان چسبانده اند، لعنت فرستادند!

بودند کسانی که با دیدن اعلامیه های مُردگان، دچار انواع و اقسام بیماریهای روان شناختی شده اند و هنوز هم که هنوز درمان قطعی نیافته اند.

امیدوارم دوستان، راهکارهای مطمئن ارائه بدهند تا این مواردی که شاید عده ای آنها را موردی مهم به حساب نیاورند، مرتفع گردد. از آخوندهای محترم شهر هم خواهشمندم این موارد را راس سخنرانی های خود در  مساجد قرار دهند تا شاید به مرور تبدیل به یک فرهنگ گردد و به پاکیزگی شهرمان که ویژه هم شده است، بیش از پیش کمک شود.

 

 

1
2
1 2