ویترین سیاستگذاران شهری میانه
به نام خدا
تعدیل ضریب حرکت کارهای عمرانی به عنوان مهمترین وظیفه سیاستگذاران شهری به لحاظ جغرافیایی به محدوده ای اطلاق می شود که جمعیتی متمرکز و واحد در موقعیتی معین سکنی گزیده و در محدوده ای تراکم ایجاد کرده و دارای فرهنگ و سنت های یکسان باشند که این محدوده را بافت شهری می نامند .
امروزه متاسفانه تصمیم گیران و سیاستگذاران شهرمیانه نگاهی یکسان و متعادل به مناطق مختلف شهری نداشته و در داخل مجموعه شهری ، محدوده ای کوچک و پر اهمیت ( فرهنگیان و میدان معلم ) را به عنوان تابلو و ویترین شهر معرفی کرده و کلیه امکانات شهری را در آنجا متراکم می سازند.
نیاز شهر و شهرداری داشتن تصمیم گیرانی است که نگاهی یکسان در سیاستگذاری های موجود به خصوص کارهای عمرانی به بافت شهری داشت و کلیه مناطق و محله های محروم( شهرک های بالای جاده ترانزیت و نقاط پایین شهر ) را به عنوان بافت شهری پذیرفته بدینگونه که در تخصیص بودجه به مناطق محروم و کمتر توسعه یافته سهم بیشتری تعلق گیرد و به مناطق مرفه نشین و مرکزی که از دیرباز مورد توجه شهرداری بوده اند بودجه ی کمتری اختصاص یابد تا به این روش مناطق و محله هایی به لحاظ توسعه یافتگی و وجود امکانات یکسان داشته و دیگر شاهد وجود مناطق محروم در شهر نبوده و نباشیم .
این مهم میسر نخواهد شد مگر با حضور شهروندانی فهیم در پای صندوقهای رائ و انتخاب خدمتگذارانی که در مسیر خدمت به مردم قدم برداشته و البته واجد شرایط حداقلی چون تخصص و تعهد باشند .
