به بهانه انتشار نقدی بر فیلم آتانازی
باب نقد را نبندید تا كه خورشيد از دستتان نیفتد.
میکائیل رسولزاده
انسان به دنيا آمد، اما هرگاه حق را پيشاروي خود ديد، چنان هراسيد كه خورشيد از دستش افتاد.
حق تلخ بود، حق دشوار بود وناگوار. حق سخت و سنگين بود. انسان حق را تاب نياورد.
پس هر بار كه با حقي روبه رو شد، آن را پوشاند ، تازيستنش را آسان كند.
فرشته‌ها مي‌گريستند و مي‌گفتند: حق را نپوشان، حق را نپوشان. اين كفر است.
اماانسان هزاران سال بود كه صداي هيچ فرشته‌اي را نمي‌شنيد. انسان كفران كرد و كفر ورزيد و جهان را ابرهاي‌كفر او پوشاند.
انسان به نزد خدا بازخواهد گشت. اما روز واپسين او «يوم‌الحسره» نام دارد.
و خدا خواهد گفت: قسم به زمان كه زيان كردي، حق نام ديگر من بود
عرفان نظر آهاری (پیامبری از کنار خانه ما رد شد)
اسماعیل مهریان و رضا عباسی اقدم را می شناسیم از آثار چشم نواز اولی در قالب تصاویر متحرک و ازآثار دلنواز دومی در قالب طنز و نقد بهره ها برده ایم و نیش هایش نیوشمان شده است، هردو غنیمتی هستند برای شهرمان که اگر پاسوز نمی شدند از قافلان تا قاف پر می کشیدند، هر چند می دانم در منطقه ای عمل کردنشان جهانی می اندیشند و می خواهند کاری کنند ولی ...
آقای عباسی اقدم می دانید ؟! برای ساختن چنین فیلم هایی در شهر هنر پرور شما اسماعیل مهریان می بایستی از هزار توی چاه ویلی که دست های پیدا و پنهان گریبانگیر فرهنگ و هنر شهرتان است گذر کرده و سر سالم مانده است جای شکر دارد ، هرچند او سخت جانی است که آخرین رمقش را در آخرین فیلمش می گذارد و به خاکستر می نشیند و در فیلم دیگر دوباره شراره هایی می شود چشم نواز و باز روز از نو روزی از نو...
باز کمی انصاف داشتی که شهرت را با پاریس ، ونیز ، لندن و تهران مقایسه نکردی و سلحشور ، میر باقری و ده نمکی را بر سر مهریان نکوفتی...
در اینجایی که برای نفس کشیدن باید یا این وری باشی یا آن وری، برای خدمت کردن هم باید جواب دهی که دوره پیش با چه کسی بودی، آخه توکه می خواستی این کار را بکنی بایستی حداقل یکبار در ستاد دیده می شدی...
در اینجایی که...
...و اما آقای مهریان شاید برآشفته ای ؟! مگر نمی دانی تبدیل شدن از مس به طلا و از خاکستر به سیمرغ جان کندنی دارد که با ضربآهنگ تیشه های نقد عملی می شود.
فکر می کنید نقاد از سر کیفوری و بیکاری دست به قلم، جیب، وقت، حوصله و تبعات بعدی نقدش شده و به نقد اثر جنابتان دست یازیده است. فقط کسی چنین فکر می کند که حتی یکبار با دید انتقادی فیلمی ندیده باشد،کتابی نخوانده باشد .
یا شاید صلاحیت نقد را به ایشان نمی دهی امیرسخن علی ( ع ) فرمود: انظر الی ما قال و لا تنظر الی من قال نگاه کن ببین چه گفته شده است ، نگاه نكن ببين چه كسي اين را گفته است .كه ملاك را بر حرف گفته شده بگذار نه بر كسي كه اين حرف را مي زند. هر چند اگر در نقد اخیر بر اثرتان
و کلام آخر ... نقد را «سره از ناسره جدا کردن» و «شناختن محاسن و معایب» گفته‌اند. در اصطلاح، نقد به مفهوم داوری و قضاوت دوجانبه در مورد یک گزاره‌است. این واژه در لغت به معنای «بهینِ چیزی را گزیدن» آمده‌است. نقد یعنی پیدا کردن خوبی ها از میان بدی ها. نقد به یک اثر کمک می کند که ان اثر اعتبار یابد. اگر از یک کار یا یک فیلم انتقاد شود باعث می شود که نقاط بد آن کار در کار های بعدی مورد اصلاح قرار گیرد. فیلم های پر طرف دار بیشتر مورد نقد قرار می گیرند . نقد یک اثر باعث پیدا شدن طرفدارانی برای یک اثر است. امروزه نقد باید در تمامی عرصه ها علمی، فرهنگی، هنری، اجتماعی سیاسی بوجود آید و این نقد باعث پیشرفت اثر یا شخص می شود.البته در نقد باید به دیگران و نظر آنها احترام بگذاریم . نقد باید با رعایت اصول اخلاقی و با دیدی کار شناسانه انجام شود. اما باید محافظه کاری را کنار گذاشت، از اشتباه نباید ترسید نویسنده و متخصص و کارگردان و هنرمند و سیاست مدار خوب کسی نیست که کار بد انجام نداده است بلکه کسی است که کار خوب در پرونده اش دارد. نباید از نقد شدن و نقد کردن ترسید. از طرف دیگر نوعی احترام هایی که در فرهنگ ما جاافتاده است هیچ دلیلی ندارد که در جامعه علمی هم باشد. نباید متخصصی را صرفا چون سابقه طولانی دارد نقد نکرد آنهم به دلیلی کاملا غیر موجهی مانند ریش سفیدش. البته باید ظرفیت نقد شدن و از طرف دیگر تکبر های بی دلیل را هم کنار گذاشت، هرکس بپذیرد که اشتباهاتی کرده و کارهایش نقایصی دارد....
این نقد بادکنک توخالی این جامعه را می ترکاند! البته نباید انتظار داشت که نقد مورد استقبال قرار بگیرد و همه بر سر آن توافق کنند اما باید نقد را شنید.
در نهایت یادآوری می شود که نقد ذاتا نه مثبت است و نه منفی یا لااقل در ریشه شناسی واژه اینگونه گفته می شود، واژه نقد مثبت چیز بی معناییست که نقض غرض است. نقد در برابر نسیه تعریف می شود و به این معناست که نشان بدهد یک چیز چیست؟ و چه نیست!.
