اشتغال و بومي گرايي
اشتغال و اشتغالزائي از جمله مباحثي است كه به دليل اهميت آن به كرات مورد توجه و بررسي قرار ميگيرد. اساساً داشتن شغل مناسب و به تبع آن تحصيل درآمد كافي عامل موثر در زندگي هر فرد به شمار مي آيد و رابطه مستقيم با هنجار ها و حتي ناهنجاريهاي اجتماعي دارد. بيكاري و مشكلات ناشي از آن واقعيتي است كه اگرچه درصد آن در مقاطع مختلف زماني در نوسان است اما كما كان يكي از مشكلات عمده مردم محسوب ميگردد. شهر ميانه نيز از اين قاعده مستثني نيست و شهر وندان ميانه اي و در صدر آنها جوانان و فارغ التحصيلان در انتظار ايجاد فرصتهاي شغلي مناسب هستند. با توجه به اينكه طرحها و برنامه هاي نه چندان زيادي براي كاهش نرخ بيكاري از سوي مسئولان شهر به اجرا در مي آيد اما در كاهش بيكاري بي تاثير هم نيست. اما متاسفانه گاهي اوقات در توزيع همين فرصتهاي شغلي اندك هم عدالت رعايت نميشود. در مورد برخي مشاغل عنوان ميشود كه جنبه سياسي امنيتي دارند و براساس مصالح كشور به افراد غير بومي واگذار ميشوند. برخي مشاغل ديگر تخصصي هستند و فردي كه در اين شغل به كار گرفته ميشود ميبايست رتبه ،درجه و يا تخصص مرتبط داشته باشد اينها مواردي هستند كه تاحدودي براي مردم قابل هضم بوده و شهروندان با آن كنار مي آيند اما متاسفانه برخي اوقات حتي همين قاعده هم رعايت نميشود و مسائل جور ديگري رقم ميخورد به طور مثال در شرايطي كه فوق ليسانس علوم اجتماعي به دنبال خياطي ميگردد و يا ليسانس مديريت و حسابداري در ميانه در جستجوي فروشندگي ميباشد در برخي ادارات از رئيس گرفته تا كارمند افراد غير بومي فراواني به چشم ميخورند. در برخي پروژه ها حتي كارگران ساختماني و خدماتي هم از ساير شهرها به ميانه مي آيند اينجا ديگر نمي توان گفت كه مصلحت يا تخصص يا درجه ملاك نظر بوده است!!! البته ما اميد آن داريم كه مشكل بيكاري براي همه مناطق كشور حل بشود اما در شرايطي كه در شهر ميانه اين همه بيكار وجود دارد به كار گيري افراد غير بومي آن هم تا به اين حد واقعا جاي سوال و گلايه دارد.
