پیش بینی برای آینده شهرستان بر اساس تخصص پروری مهندس حسینی

پیش بینی برای آینده شهرستان بر اساس تخصص پروری مهندس حسینی

یاور احمدپور ترکمانی

در اکثر جلسات و نشست هایی که در طول چند ماه اخیر از سوی ستاد و دفتر مهندس حسینی تشکیل شده، مهندس با اعتقاد به تخصص و پایبندی به آن، متقاضی استفاده از ظرفیت علمی و فکری شهرستان برای ترفیع مشکلات در هر دو سطح منطقه ای و ملی شده است. این اقدامی نیکوست که با کمی اغماض می توان مدعی شد که در دوره های گذشته در بین نمایندگان شهرستان میانه، اگر نگوییم متروک مانده، می توان گفت که کمتر مورد تاکید و محل اعراب بوده است. در صورت کاربست و ملتزم شدن به آن در عمل، می توان گره از پاره ای مشکلات گشود. در غیر این صورت پابرجایی و ریشه دوانی مسائل شهرستان، پیچیدگی و دشواری ترفیع آنها را در آینده باعث می شود.

این که مهندس حسینی خود در حوزه خاصی تخصص قابل وصفی دارد و با توجه به درگیری چند ساله ایشان، چه در مقام نمایندگی و چه در دیگر سِمت ها، آشنایی کم و بیشی با دیگر حوزه ها دارد، بر آشنایان ایشان پوشیده نیست. درخواست ایشان برای کاربست تخصص دیگران، اخلاقی بس پسندیده و رویه ای است که بیشتر ما از چنین نعمت و از چنین شخصیتی محروم هستیم. هر کسی اندازه و توان درخواست علم از صاحب آن را ندارد. این درخواست، خود نشان از آگاهی و نشأت گرفته از شناخت و بصیرت متقاضی آن دارد. اگر در نظر کسی مسائل و مشکلات نه با فصل الخطاب علم، بلکه به هر طریقی به غیر آن باید حل شود، تقاضا برای کاربست علم صورت نمی دهد. همچنان که چهار سال پیش روی ما به گذشته بپیوند، برای همگان روشن خواهد شد که مهندس تا چه اندازه این رفتار نیکو را به فعل آورده و پیش بینی های صورت گرفته در این نوشته را در سطح شهرستان محقق ساخته است و تا چه اندازه در این کار نا موفق بوده است. امید که در سایه این رویه و به فعل درآوردن آن، قسمتی از مسائل مردم برچیده شود.

التزام به کاربست علم، به شکل دهی نظام تولید اندیشه هنجارین، نظام تصمیم گیری و تخصیص منابع بهینه، نظام توزیع منافع سالم و نظام مسئولیت پذیری در سطح جامعه می انجامد. بیشتر بشکافیم:

 بر اساس اعتقاد به کاربست علم و در صورت استفاده از ظرفیت فکری شهرستان در عمل، صاحبان اندیشه در سطح شهرستان در موضع انزوا قرار نمی گیرند. چیزی که پایداری برخی مسائل به ذهن متبادر می کند این است که در گذشته به احتمال زیاد گزینه ها و راهکارهایی که در حل مسائل شهرستان میانه انتخاب می شدند بیشتر بازتاب فکری شخصی افراد بوده و مدل تصمیم گیری آنها به دنبال نظرات قوی در مسائل اجتماعی نمی گشته است. به این معنی که در حوزه تصمیم گیری خودکفا عمل می کردند. در صورتی که مشاوری هم انتخاب می شد بیشتر از مریدان و ابواب جمعی خودشان بوده اند و این در حالی صورت می گرفته که تعداد صاحبان اندیشه در شهرستان کم نیست. نگارنده خود از راغبان حضور در جلسات مشورت و بحث و بررسی مسائل شهرستان بوده ام و با وجود اعلام تمایل و درخواست از دفتر یکی از نمایندگان پیشین، توفیقی در این خصوص حاصل نکردم.

در سایه پایبندی و اعتقاد راسخ مهندس به بیانات قبل و بعد از انتخاباتی خود در راستای استفاده از افکار، سیستم تصمیم گیری ما، سیتم بهینه یاب و متخصص پرور می شود و توان کارشناسی و علمی جامعه بالا می رود. انتخاب اصلح از پایین به بالا صورت می گیرد و فرایندی شکل می گیرد که در طی یک دوره میان مدت -مثلاً یک دهه  قویترین ها در تصمیم سازی شهرستان مسئولیت پذیر می شوند و نهادهای علمی فلسفه وجودی می یابد. در چنین مدلی علم و تجربه و خرد، به مقیاس وسیعی، متقاضی می یابند و افراد معتبر و پرنفوذ در اساس همان موضوع شناس ها می شوند. در صورتی که نماینده –که خود در حوزه خاصی متخصص است - در رأس هرم متقاضی دیگر تخصص ها و حرفه ها باشد، با این که بدنه کارشناسی در قاعده مثلث در تصمیم سازی دست گیر و کمک کار نماینده هستند، رأس هرم با توجه به تخصص پروری، نظریات قوی را بر می گزیند و چاره مسائل و مشکلات شهرستان قرار می دهد.

در سایه مواردی که ذکر شد، نظام تولید اندیشه در شهرستان خوب کار خواهد کرد و  مسئله مدار خواهد بود. به این صورت که به تناسب واقعیت ها و مسائل موجود در جامعه، راهکارهایی را ارائه خواهدکرد. این خود موجب می گردد که دوگانگی از شهرستان رخت بر بندد. به این معنی که دیگر نظام تولید اندیشه و نظام مدیریت در یک مسیر طی می کنند نه اینکه اندیشه راه خود را برود و مدیریت راه خود را.

در چارچوب کارکرد کارای نظام تولید اندیشه، طبیعی است که نظام های تصمیم گیری و تخصیص منابع با کارکردی شایسته روبه رو باشند. در سایه کاربست اندیشه، تصمیم گیری ها فرایندی کند، آرام، کسالت بار می پیمایند و ریزبینی و حساسیت نسبت به کوچکترین جزئیات در تصمیمات موج می زند. نتیجه این فرایند، اجرای سریع و قاطعانه و با حداقل مواجهه با امور غیر مترقبه و پیش بینی نشده است.

تحت چنین شرایطی نظام توزیع منافع نیز خوب کار می کند. نظام توزیع منافع به نظامی گفته می شود که برخورداری ها با صلاحیت ها متناسب باشد. یعنی هر کس آموزش دیده تر، با مهارت تر، با تجربه تر و پر کارتر است باید برخورداری بیشتری داشته باشد. در ادبیات توسعه، مسأله نابرابری همواره یکی از موانع بنیادی توسعه است و اقدامات در این حوزه و حتی در حوزه های پیش گفته، پیچیده و با مشکلات خاص خود همراه است و رو به راه کردنشان روند زمانی طولانی را می طلبد و در دو سه سال اقدامات اساسی که مطلوب افراد باشد به سختی امکان پذیر است. آنچه در ادبیات توسعه اهمیت دارد این است که در روند و در مسیر حل این مشکل قرار بگیریم و منحرف نشویم.

وقتی تولید اندیشه، تصمیم گیری و تخصیص منابع و توزیع منافع شهرستان خوب کار کنند، نظام بر عهده گیری مسئولیت پذیری نیز خوب کار می کند و بهانه هایی که برای موجه نشان دادن کم کاری ها، خلق می شود به بن بست می رسد.

اینها پیش بینی از آینده شهرستان بر اساس تقاضای علم و کاربست آن در حل مسائل و مشکلات شهرستان است. امید است که این عقیده پاک و این تقاضای عالمانه و خالصانه مهندس حسینی از صاحبان فکر، در عمل و در واقع اتفاق بیفتاد و اندیشه ورزان با تعریف وظایف اجتماعی و فرهنگی برای خود، به یاری نماینده محترم خود بر خیزند و پشت ایشان را خالی نگذارند.

مطمئناً دکتر مددی نیز برای رفع مسائل شهرستان ایده ها و برنامه های قابلی دارد که امید است این برنامه ها با فصل الخطاب علم و تخصص و قواعد، چاره مسائل و مشکلات شهرستان و کلان کشور گردد.

 امید توفیق روز افزون برای هر دو نماینده عزیز