آشنایی با هنرمندان همشهری : آقای احمد پزشکی

سلام

آقای احمد پزشکی از شاعران میانه ای به تازگی مجموعه اشعارشان را در کتابی به نام صبح بهاران منتشر کرده اند. این کتاب در مطلب(((صبح بهاران)) مجموعه اشعار آقای احمد پزشکی ) معرفی شده است. شرح حال ایشان را از زبان خودشان و به زبان شعر می خوانیم:

                           شرح حال خویش

نوشتم این چنین از شرح حالم
                                     که آگه گردی از قال و مقالم

اگر خواهی بدانی از کجایم
                                     بخوان ایـن مثنوی ای باوفایم
که می گویم بدین چنگ و چغانه
                                      ز خـــاک آذرم اهـــل مـیـانه
مرا نام احمد است شهرت پزشکی
                               بود چشمانم آبی نیست مشکی
در این ساعت که این خط می نویسم
                                      بود پنجاه و یک سالم عزیزم
نمانده موی در سر گشته ام تاس
                               نه چندان مال دارم نه چنان عاس
نه قد من بلند است و نه کوتاه
                              صد و هفتاد سانت باشد بی اکراه
رسید ایام پیری مرگ در راه
                                       همی بینی اجل بربود ناگاه
هزار و سیصد و بیست و سه هستم
                         جوانی رخت خود بسته است ز دستم
هزار و سیصدو هفتاد و چار است
                              گذشته رفته را دیگر چه چاره است
 تصادف کرده ام از پا علیلم
                                    صدی هفتاد ز جان خود ذلیلم
سوادی هم ندارم خط گواهیست
                               که طبع شعر من لطف الهی ست
بیا تا با تو گویم قصه هایم
                                      ز دل بیرون نمایم غصه هایم
فلک در کودکی بیچاره ام کرد
                                      میان بی کسی آواره ام کرد
گرفتش مادرم را من شدم زار
                               برفت از دست من مادر شدم خوار

ز من در کودکی مادر جدا شد      دلم در داغ مادر پر بلا شد

که در آن وقت شدم طفل یتیمی
                                  نشد بر من به جز  اندوه ندیمی
از این رو بی کسی آمد سراغم
                                    مرا هر دم بسوزاند درد و داغم
برادر گشت مرا یار و مدد کار
                                          ولی در داغ مادر دل گرفتار
شدم راهی تهران با برادر
                                            جدا گشتم ز زادگاه مادر
دگر از زادگاهم دست شستم
                                    شدم تهرانی و تهران نشستم
ولی بهر وطن دل پاره پاره
                                            به درمانم نیافتم راه چاره
اگر خواهی بدانی بر چه کارم
                                        به کیف سازی گزارد روزگارم
هزار و سیصدو سی و سه روزی
                                        شدم شاگرد مرد کیف دوزی
از آن ساعت چنین کیف ساز گشتم
                                  هنوزم در همان شغلم که هستم
مرا یک زن بود پنج است فرزند
                                     سه دختر دو پسر هر پنج دلبند
دو دختر داده ام بر خانه بخت
                               ز هر یک دختری دیگر چه خوشبخت
که آن دو چون مرا بابا بخوانند
                                            پدر جدی خود ما را بدانند
 پزشکی گفتم از اوضاع حالم
                                        که آگه گردی از قال و مقالم
6/11/1379

طبق اشعارشان ، متولد خردادماه 1323 هستند، در ده سالگی شاگردی در کیف دوزی را که بعداً بعنوان شغل انتخاب کرده اند شروع کرده اند. قدیمی ترین شعری که در کتابشان آورده اند در سال 1347 سروده شده که در سوگ برادرشان که حق پدری برایشان داشته اند و جای خالی مادر را پر کرده اند سروده شده است. و دیگری شعری با عنوان ((میدان خون)) که در دوازدهم دیماه 1357 سروده شده است.سپس شعری که به مناسبت بمباران شهر میانه در سال 1365 و اشعاری که در سال 1364 سروده شده از همه قدیمی ترند.

عناوین تعدادی از اشعار(که عموماً غزل هستند):
یا امام هشتم  -   یارم کتاب است  -   در وصف عاشورا   -   به مناسبت زلزله رودبار
در باب نوه ها   -  یادی از وطن  -  در سوگ شهید ناکام  -  هو یا علی مدد  -  خواب شاعر
بوی یاس  -   غم مادر   -   به یاد جوانی  - یا مولی ادرکنی  -  یاد کودکی.