نمایندگان محترم مجلس دولت را نسبت به فرمانداری ترکمنچای اقناع کنند «دولت محترم نیز دوراندیشانه و آینده نگرانه با مسئله برخورد نماید»

نمایندگان محترم مجلس دولت را نسبت به فرمانداری ترکمنچای اقناع کنند

«دولت محترم نیز دوراندیشانه و آینده نگرانه با مسئله برخورد نماید»

یاور احمدپور ترکمانی

چرا دورنگرانه؟ دورنگری به ما اجازه می‌دهد که آمادگی‌های کافی را برای حداقل‌سازی آسیب‌ها و هزینه‌های آن پیش‌بینی و تدارک کنیم و همچنین کمک می‌کند که ما یک برخورد غیرتصادفی و فعال در جهت ساختن آینده مطلوب مورد نظر داشته باشیم.

حداقل سازی هزینه ها از چه مسیر و ساختن آینده مطلوب چگونه؟

از آنجایی که رشد بخش ترکمنچای در تمامی حوزه های اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی، سیاسی، بهداشتی، جمعیتی و امثالهم، در گرو مسئله مربوط به شهرستان شدن آن است (البته از منظری)؛ از این نظر آگاهی از مزایایی که شهرستان شدن بخش ترکمنچای می تواند متعاقباً برای نظام ملی به همراه داشته باشد، ضرورت دارد تا در توجیه مسئولان دولت بر آنها تاکید کنیم. برای اینکه نوشته طولانی نشود صرفاً به یک مسئله محوری تمرکز می کنیم و آن توسعه منطقه ترکمنچای، کاهش مهاجرت و کاهش فشارهای حاشیه نشینی شهری (همراه با چالشهای خود)، بر نظام ملی است. (به فرض ارائه خدمات و هزینه کرد برای 1000 نفر شهروند ایرانی ساکن در یکی از روستاهای ترکمنچای، ممکن است حتی در شرایط شهرستان شدن آن، تنها 10 درصد هزینه ای باشد که اگر همین تعداد به شهرهای بزرگ مهاجرت می کردند، نظام ملی مجبور بود برای آنها هزینه کند).

در ادبیات توسعه به صورت سلبی و ایجابی در زمینه توسعه روستایی بحث های مبسوطی وجود دارد. ازجنبه ایجابی گفته می شود که اگر بخواهیم صادقانه با مظاهر توسعه نیافتگی برخورد فعال داشته باشد، کانون اصلی همه آن مظاهر، چه نابرابری ها و چه فقر و چه عقب ماندگی  و از این قبیل، همه جامعه روستایی است. بنابراین با این منطق گفته می شود که باید اولویت را به جامعه روستایی داد. از جنبه سلبی، منطق علمی به قاعده مبانی خیلی روشن و به اعتبار شواهد تجربی غیر قابل انکار، بیانگر این است که اگر جامعه روستایی را فراموش کنیم، هزینه بسیار غیرمتعارفی را تحمیل می کند که اگر مثلا 10 درصد از این هزینه ها از ابتدا به صورت برنامه ریزی شده در خدمت جامعه روستایی قرار دهیم، مانع از بروز اوضاع نا خوشایند ملی می شود. چند مثال در این زمینه روشنگر موضوع خواهد بود. مثلا در ادبیات توسعه گفته می شود که اگر با پدیده بیکاری مواجه باشیم و نقطه عزیمت را شهر ها قرار دهیم، به ازای هر یک فرصت شغلی که در شهرها ایجاد می کنیم، سه نفر به مهاجرین روستایی افزوده می شود و پدیده تراکم جمعیتی غیر عادی، در شهرها رخ می دهد. کم توجهی به مسائل توسعه روستایی ممکن است پدیده حاشیه نشینی را حتی در شهر های درجه دوم نیز تحت تاثیر قرار دهد در صورت بروز مسئله حاشیه نشینی شهری و اقتصاد سیاه و بزه کاری های گسترده ناشی از آن، هزینه های سنگینی برای نظام ملی از بابت این مسائل پیش می آید. اما اگر این هزینه ها در چارچوب یک برنامه توسعه و با تقدم جامعه روستایی هزینه شود، به جای اینکه این هزینه ها صرف گرفتن قاچاقچی ها و مجرم ها و از این قبیل شود، این هزینه ها صرف تقویت بنیه تولید ملی، مهار بحران محیط زیست و از این قبیل می شد.

لذا لازم است نمایندگان محترم مسئولین دولت را توجیه نمایند که غفلت از جامعه روستایی صدمات غیر قابل انکاری به نظام ملی وارد می کند(در یک دید دورنگرانه ، نه کوته نگر).

نمایندگان محترم همچنین به مسئولین دولت هشدار دهند که روند بسیار نگران کننده مهاجرت روستایی همراه با تخلیه کامل روستاها در بخش ترکمنچای بگونه ای است که تعداد آبادی های خالی از سکنه اکنون رقم قابل توجهی را به خود اختصاص داده است (البته به همت مسئولان و در سایه ارائه خدمات برگشت آنها حتمی است). نمایندگان محترم به دولتی ها آگاهی همراه با هشدار دهند که، روندهای بسیار نگران کننده «تخلیه روستاها» در یک نگاه کلان فرا منطقه ای و ملی، روند وابستگی به واردات مواد غذایی و چشم اندازهای به غایت نگران کننده آن، تخریب منابع خاک و مراتع و چشم اندازهای نگران کننده مربوط به اشتغال، وابستگی و گسستگی پیوندهای بین بخشی در سطح استانی و ملی، را به همراه دارد. لذا توجه به مناطقی همچون منطقه ترکمنچای امری اجتناب ناپذیر است.